Poczta międzynarodowa
Animacja językowa
Podczas tej interaktywnej metody animacji językowej uczestniczki i uczestnicy poznają przedmioty codziennego użytku we wszystkich możliwych językach – mile widziany dodatkowy efekt metody: wzmacnia zapał i poczucie wspólnoty w grupie.
Faza grupowa
Polecamy przeprowadzenie tej metody podczas fazy orientacji.
Liczba osób uczestniczących
maks. 60 (podział na X grup)
X = liczba grup: grupa do 30 osób: X = 2; do 45 osób: X = 3; do 60 osób: X = 4
Zespół
min. 2 osoby prowadzące; w idealnym przypadku X + 1
Czas trwania
min. 45 minut
Materiały
- identyczne przedmioty w ilości X (np. X jabłek, X kawałków węgla, X butelek plastikowych itp.),
- jedno krzesło dla każdej osoby, jeden stół, papier / karteczki, flamastry.
Przebieg
Faza 1: Na początku zespół prowadzący prezentuje uczestniczkom i uczestnikom jednakowe przedmioty codziennego użytku, które będą odgrywać ważną rolę podczas spotkania i które są związane z treściami zrównoważonego rozwoju (np. czekolada, herbata, T-shirty, jabłka) – za wyjątkiem takich, które mogą się potłuc bądź mają ostre kanty; choć oczywiście, w myśl zrównoważonego rozwoju, wszyscy i tak obchodzą się z przedmiotami ostrożnie.
Osoby uczestniczące nazywają głośno każdy zaprezentowany przedmiot we różnych językach, które zostaną ustalone wcześniej i zapisują wszystkie nazwy na kartach (jedna karta – jeden język). Do każdego przedmiotu przyporządkowanych jest więc wiele kart z nazwami, np. „JABŁKO“, „APFEL“, „POMME“ itp.
Faza 2: Następnie zespół prowadzący dzieli grupę na X grup (o ile to możliwe tej samej wielkości). Wszystkie podgrupy siadają na krzesłach ustawionych w X równoległych rzędów, oddalonych od siebie o kilka metrów. Krzesła powinny stać tak, aby każda osoba patrzyła w tym samym kierunku i miała nieograniczony dostęp do pleców osoby siedzącej przed nim.
W odległości kilku metrów od rzędów stoi stół, na którym znajdują się te same przedmioty. Oczy wszystkich uczestniczek i uczestników powinny być zwrócone w jego kierunku.
Faza 3: Zespół prowadzący prosi osoby uczestniczące o ustalenie w grupach znaków dla każdego przedmiotu, które następnie będą przekazywać na plecach osoby siedzącej przed nimi. Znakiem może być stuknięcie, rysunek, wzór itp. Podczas ustalania znaków uczestniczki i uczestnicy nie muszą siedzieć na krzesłach.
Po ustaleniu znaków w wyznaczonym czasie (np. trzy minuty) rozpoczyna się konkurs Poczty Międzynarodowej. O ile to możliwe, na końcu każdego rzędu staje jedna osoba prowadząca. Uczestniczki i uczestnicy siedzący na ostatnich krzesłach odwracają się w jej stronę. Osoby prowadzące wybierają jedną z kart, a następnie pokazują ją każdej z grup tak, aby nie była widoczna dla innych.
Uczestniczki i uczestnicy muszą teraz przekazać otrzymaną informację za pomocą znaku na plecach. Znak powinien dotrzeć do osoby siedzącej z przodu rzędu, która po jego odebraniu musi zabrać ze stołu dany przedmiot i przybiec z nim do osoby prowadzącej znajdującej się z tyłu.
Jeśli przedmiot jest właściwy, osoba, która go jako pierwsza przyniosła, zajmuje miejsce z tyłu, a pozostałe osoby z jej grupy przesuwają się o jedno miejsce do przodu.
Faza 4: Nazwy powtarzane są wielokrotnie. Następnie osoba prowadząca prosi uczestniczki i uczestników o ustalenie znaku dla każdego języka (w czasie np. dwóch minut). Podczas kolejnej, trudniejszej rundy Poczty Międzynarodowej uczestnicy muszą przekazać na plecach swoich kolegów dwie informacje: o przedmiocie i o języku.
Zakończenie
Wygrywa grupa, której członkinie i członkowie siedzieli raz na każdym krześle, czyli przeszli przez cały rząd.