Poczta międzynarodowa

Photo by Kigali Wire / CC BY

Animacja językowa

Podczas tej interaktywnej metody animacji językowej uczestnicy poznają przedmioty codziennego użytku we wszystkich możliwych językach – mile widziany dodatkowy efekt metody: wzmacnia zapał i poczucie wspólnoty w grupie.

Faza grupowa
Polecamy przeprowadzenie tej metody podczas fazy orientacji.

Liczba uczestników
max. 60 (podział na X grup)
X=liczba grup: grupa do 30 uczestników: X = 2; do 45 uczestników: X = 3; do 60 uczestników: X = 4

Zespół prowadzący
min. 2; w idealnym przypadku X + 1

Czas trwania
min. 45 minut

Materiały
identyczne przedmioty w ilości X (np. X jabłek, X kawałków węgla, X butelek plastikowych itp.),
jedno krzesło dla każdego uczestnika, jeden stół, papier / karteczki, flamastry.

Przebieg
Faza 1: Na początku zespół prowadzący prezentuje uczestnikom jednakowe przedmioty codziennego użytku, które będą odgrywać ważną rolę podczas spotkania i które są związane z treściami zrównoważonego rozwoju (np. czekolada, herbata, T-shirty, jabłka) – jednak nie przedmioty, które mogą się potłuc bądź mają ostre kanty; oczywiście, w myśl zrównoważonego rozwoju, wszyscy obchodzą się z nimi ostrożnie.

Uczestnicy nazywają głośno każdy zaprezentowany przedmiot we różnych językach, które zostaną ustalone wcześniej i zapisują wszystkie nazwy na kartach (jedna karta – jeden język). Do każdego przedmiotu przyporządkowanych jest więc wiele kart z nazwami, np. „JABŁKO“, „APFEL“, „POMME“ itp.

Faza 2: Następnie zespół prowadzący dzieli grupę na X grup (o ile to możliwe tej samej wielkości). Wszystkie podgrupy siadają na krzesłach ustawionych w X równoległych rzędów, oddalonych od siebie o kilka metrów. Krzesła powinny stać tak, aby każdy z uczestników patrzył w tym samym kierunku i miał nieograniczony dostęp do pleców osoby siedzącej przed nim.

W odległości kilku metrów od rzędów stoi stół, na którym znajdują się te same przedmioty. Oczy wszystkich uczestników powinny być zwrócone w jego kierunku.

Faza 3: Zespół prowadzący prosi uczestników o ustalenie w grupach znaków dla każdego przedmiotu, które następnie będą przekazywać na plecach osoby siedzącej przed nimi. Znakiem może być stuknięcie, rysunek, wzór itp. Podczas ustalania znaków uczestnicy nie muszą siedzieć na krzesłach.

Po ustaleniu znaków w wyznaczonym czasie (np. trzy minuty) rozpoczyna się konkurs Poczty Międzynarodowej. O ile to możliwe, na końcu każdego rzędu staje jeden z prowadzących. Uczestnicy siedzący na ostatnich krzesłach odwracają się w jego stronę. Prowadzący wybierają jedną z kart, a następnie pokazują ją każdej z grup tak, aby nie była widoczna dla innych.
Uczestnicy muszą teraz przekazać otrzymaną informację za pomocą znaku na plecach. Znak powinien dotrzeć do osoby siedzącej z przodu rzędu, która po jego odebraniu musi zabrać ze stołu dany przedmiot i przybiec z nim do prowadzącego znajdującego się z tyłu.
Jeśli przedmiot jest właściwy, osoba, która go jako pierwsza przyniosła zajmuje miejsce z tyłu, a wszyscy członkowie jej grupy przesuwają się o jedno miejsce do przodu.

Faza 4: Nazwy powtarzane są wielokrotnie. Następnie prowadzący prosi uczestników o ustalenie znaku dla każdego języka (w czasie np. dwóch minut). Podczas kolejnej, trudniejszej rundy Poczty Międzynarodowej uczestnicy muszą przekazać na plecach swoich kolegów dwie informacje: o przedmiocie i o języku.

Zakończenie
Wygrywa grupa, której członkowie siedzieli raz na każdym krześle, czyli przeszli przez cały rząd.

Literatura
Animacja językowa Judith M. Rösch (Kontakt)