Nie tylko jedna kropla w oceanie

Photo by Peter Werkman (www.peterwerkman.nl) / CC BY

Rola jednostki w zrównoważonym rozwoju

Co każdy i każda z nas ma wspólnego ze zrównoważonym rozwojem, na czym polega nasza odpowiedzialność, jakie możliwości wpływu ma jednostka? Te pytania stanowiły trzon trójstronnego projektu. Uczestnicy poznawali temat zrównoważonego rozwoju w teorii i praktyce oraz przyglądali mu się z wielu perspektyw dotykających ich życia codziennego. Kreatywne warsztaty tematyczne i wycieczki nie służyły poszukiwaniu gotowych odpowiedzi i rozwiązań, lecz przekonaniu się na własnej skórze, uwrażliwieniu, zdobyciu doświadczeń i wspólnemu poszukiwaniu alternatywnych możliwości działania. Dyskusje w różnonarodowych parach, w małych grupach i na plenum oscylowały wokół tematu indywidualnej odpowiedzialności za działania zgodne z ideą zrównoważonego rozwoju. Dla wielu uczestników podróż zagraniczna i spotkanie z rówieśnikami z innych krajów były nowością, a komunikacja ponad barierami językowymi była nowym ubogacającym doświadczeniem.

Projekt Nie tylko jedna kropla w oceanie – rola jednostki w zrównoważonym rozwoju odbył się w 2012 roku i zdobył wyróżnienie (w kategorii wymiany pozaszkolnej) w ramach konkursu o IV. Polsko-Niemiecką Nagrodę Młodzieży Spotkajmy się pojutrze.

Kategoria
wymiana pozaszkolna / wymiana trójstronna

Liczba uczestników
23

Wiek uczestników
15 – 20

Czas trwania
6 dni (D) + 6 dni (PL)

Miejsca
Poznań, województwo wielkopolskie
Görlitz, Saksonia, Niemcy

Partnerzy
PL: Centrum Inicjatyw Młodzieżowych Horyzonty, Poznań
D: Stowarzyszenie Europa Direkt e.V., Drezno
FR: Lycée Ker Anna (liceum Ker Anna), Kervignac

Kontakt
Centrum Inicjatyw Młodzieżowych Horyzonty
Europa Direkt e.V.
Lycée Ker Anna

Głosy uczestników
Zaskoczyło mnie to, że znając nawet kilka słów w innym języku da się porozmawiać i zrozumieć inne osoby, dzięki gestykulacji da się dużo zrozumieć.

Nauczyłam się współpracy, otwartości na nowości.

Najbardziej podobało mi się poznanie tych ludzi, nie wszystkich, ale przyzwyczaiłam się do nich tak, jak do klasy, którą mam w domu.

Nauczyłam się, że tak naprawdę pomimo tego, że istnieje lekka bariera językowa można się bardzo przywiązać do kogoś, kogo dopiero poznałeś i dzieliłeś pokój przez kilka dni.

Podobała mi się praca w grupie z ludźmi innej narodowości, gestykulacja tak, aby dojść do porozumienia.